بایگانی دسته ی چهارپاره

یک آسمان ستارۀ بی‌رنگ مانده است

از کهکشانِ خاطره یک سنگ مانده است

سودای آن نگاهِ خمارت چه می‌کند

ترفندِ آن نظارۀ تارت چه می‌کند

عشقت تَنید و سایه بِگُسترد و جا گرفت

ناگَه فضای سینۀ ما را فرا گرفت

چو گل به باغِ نگاهم / به فصلِ سردِ زمستان

شکفته‌ای گلِ خندان / میانِ این دلِ بی‌جان

گویی تو را کنارِ خود احساس می‌کنم

کنجی برای قصۀ شب باز می‌کنم