بایگانی دسته ی چهارپاره

ترسم طلب کنم ز تو آن دل که داده‌ام

بر من فغان کنی و بگویی “کدام دل؟”

خسته از فکرت، فکرت آسوده

بر تو و عشقت، دامن‌آلوده

دور از تو در سیاهیِ این بخت مانده‌ام

دور از تو من شکسته و جان‌سخت مانده‌ام

ای کاش شعرهای من آنجا کنارِ تو

جان می‌گرفت، همچو درختانِ نوبهار

بغضم به روی گفتنِ یک حرف مانده بود

در امتدادِ حنجره من به خون نشست