بیا که فاصله‌ها لنگِ رنگِ آمدنت

که قلبِ فاصله ریزد به زنگِ آمدنت

آه از این دیوانه‌دل، جز آه می‌آید مگر؟

از سرِ این چاه، دل بر راه می‌آید مگر؟

به مرورِ زمان دلم گرفت ببین

خسته از این خزان دلم گرفت ببین

ز غمت شکسته این دل تو بیا و چاره‌ای شو

به خزانِ باغِ جانم تو گُلِ بهاره‌ای شو

گاه، تو را شبانه در شعر و ترانه دیده‌ام

از لبِ عاشقانه‌ها نامِ تو را شنیده‌ام