آهسته از من دور می‌شوی
از من دست می‌کشی و من از دست می‌روم
بهارم تویی، قرارم تویی، نگارم تویی
تمامِ روز و شبم را غرق در خیالِ توام
دلم برای تو تنگ شده است
و هرچه بیشتر بر فراموش کردنت تلاش می‌کنم
بر روی صورتت
بوسه‌ام پرسه می‌زند
اینجا کنارِ مرگ
یک برگ با من است
تو، راست گفته بودی و امروز هم گذشت
امروز نیز، در شرر و سوزِ تو گذشت
آن روزها که فاصلۀ قلبِ من به تو
آن روزها که فاصلۀ دست‌های ما
دیگر نبودنت، یک دردِ تازه نیست
دردِ نبودنت، در من همیشگی‌ست
این یک تصور است
این یک تصورِ خالی و گنگ و پوچ
