کجا باید تو را بیابم؟
تا دوباره بر عمقِ نیلیِ چشمانت خیره شوم
بخیه‌های خیالِ تو، التیامَم نیست
بیا! دوباره بیا! جای رفتنَت زخم است
رازآمیخته؛ مرموز و به سِحر آلوده
نازانگیخته؛ جانسوز نگاهی دارد
دوید و آمد و چون کودکانِ بازیگوش
فراگرفت مرا حسرتی گُشادآغوش
وضوی اولِ صبح و نمازِ اولِ وقت
اذانِ اولِ عشق و دلم از آنِ شما
در پَرسه‌های حال و هوایی که نیستی
در انزوای زاویه‌هایی که نیستی
من و هیهاتِ تو و سینۀ آغشته به عشق
من و میقاتِ تو و دینِ فروهشته به عشق
شرابِ کاربَلَد، پُرخمار و کاردرست
مرا گرفت همان دَم، از آن نگاهِ نخست
زان رو که ذات و فلسفۀ قطره، رفتن است
پایانِ راهِ عشق، تهِ دره رفتن است
چشمت به لطفِ ناز، پُرم می‌کند ز عشق
قبلم دوباره باز، وَرَم می‌کند ز عشق
