چهارپارۀ ۳۳

زان رو که ذات و فلسفۀ قطره، رفتن است

پایانِ راهِ عشق، تهِ دره رفتن است

از گریه، این سبب که چرا می‌چکی، مپرس

زیرا مسیرِ اشک، فقط طفره رفتن است


قد قامتِ الصَّلاتِ تو ای پرتگاهِ عشق!

اَرواحُنا فِدایِ تو ای قتلگاهِ عشق!

ای قبله‌گاهِ پاکِ مقدس‌ترین گناه!

شیرین‌ترین گناهِ منی، اشتباهِ عشق!

اردلان صامتی