بر روی چشم‌های تو من شرط بسته‌ام
بر آن سیاهِ توسن و مغرورِ یکه‌تاز
تو واژه‌های تنِ شعرهای من بودی
تو می‌روی و تنِ شعرهایِ من عریان
از عمقِ این ترانه به تو گوش می‌کنم
از عمقِ نیلگونِ شب و رنگِ خستگی
امروز، از فراقِ تو یک شعرِ تازه را
شاید دوباره بر دلِ این دفتر آورم
همرنگِ نگاهِ تو به تن دارم و افسوس
جز رنگِ نگاهِ تو بر این یاد ندارم
غزل چکیده بر این دفتر و نمی‌دانم
چه شد؟ که حال و هوای دلم پریشان شد
تو پس‌زمینۀ این شعرهای رمزآلود
تو بی‌نهایتِ غوغای دلنوازِ منی
به دلم غمِ تو دارم، چه کنم برآستانت؟
به فغان و درد و آهم، به دعای صبحگاهی
تو را نه راهِ عبور است از میانِ دلم
بمان که من به وجودِ تو تازه خو کردم
به صدف که گوهرش را ز نگاهِ غیر پوشد
تو به پرنیانِ مژگان، نِگهِ خمار پوشی
لبانِ لعلِ تو از این دو چشمِ من آموخت
شقایقی که نِشیند به روی آن شبنم
بنشین، ترانه‌ای که برایت سروده‌ام
یکبار لااقل تو به گوشَت شنیده باش
