چهارپارۀ ۳
ز سیلِ اشکِ مداوم نمی‌توان خفتن
غمِ فراقِ تو را با که می‌توان گفتن
حجاب و پرده ز اسرارِ دل براَفکندن
به اشکِ دیده دلِ فارغی بیاشفتن
صدا صدای من و این نوا ترانۀ دل
نوا نوای من و این صدا بهانۀ دل
چگونه یادِ تو را می‌توان ز سینه بَرم؟
که یاد و خاطرِ تو همدمِ شبانۀ دل
منم منم که تنم زیرِ تازیانۀ توست
تویی تویی که وجودم همه بهانۀ توست
به جرمِ عشقِ تو تبعیدی‌ام اگرچه ولی
میانِ قلبِ صبورم همیشه خانۀ توست
بگو بگو که چه دارم به جز تو در یادم؟
ببین ببین که نگاهت بداده بر بادم
نسیمِ عشقِ تو بر جان، امیدِ شیرینم
ز بیمِ هجر و فراقت به حال فرهادم
بیا بیا که منم بی‌قرارِ دیدنِ تو
بمان بمان که لبم تشنۀ رسیدنِ تو
به استغاثه بگیرم حریرِ دامنِ تو
به آه و ناله بمیرم شبِ دمیدنِ تو
یاد تو این‌چنین
