مکان شما: خانه / نو و سپید من کوچ می‌کنم
هر شب سوارِ قایقِ رویای تازه‌ای
خیالت را که در آغوش می‌کشم
آغوشم نمی‌کشد
نگاه که می‌کنی
در چشمانت تمامِ جهانم غرق می‌شود
یادِ تو چون شعلۀ شمعی به خاموشی می‌رود
دیگر شعله نمی‌کشد
تو در گوشه‌ای از ایوانِ این دنیا نشسته‌ای
بی‌خیال
شب را به پای خاطره‌هایت قدم زدم
خواب از سرِ دقایقِ دیشب پریده بود
خورشید، پشتِ پنجره آهسته می‌خزد
دستِ نسیم، بر شکنِ زلفِ این درخت
تو بر دریچۀ این چشم‌ها تکرار می‌شوی
بی‌وقفه چو باران، بر دریچۀ این پنجره
آهسته از من دور می‌شوی
از من دست می‌کشی و من از دست می‌روم
بهارم تویی، قرارم تویی، نگارم تویی
تمامِ روز و شبم را غرق در خیالِ توام
دلم برای تو تنگ شده است
و هرچه بیشتر بر فراموش کردنت تلاش می‌کنم
بر روی صورتت
بوسه‌ام پرسه می‌زند
